Men beoogt om regenwater zolang mogelijk op eigen terrein te houden door natuurlijke afvloei of infiltratie, mogelijkheid tot hergebruik en pas in laatste instantie de aansluiting op openbaar domein. In het kader van waterbeheer moet ingezet worden op het toepassen van de Ladder van Lansink.
Figuur: de ladder van Lansink – voorkeursvolgorde i.v.m. te nemen maatregelen cfr. regelgeving
Het rechtstreeks laten infiltreren in de ondergrond is een zeer efficiënte en goedkope manier van bergen en afkoppelen, niet in het minst doordat de regen dicht bij de bron opgevangen wordt. Infiltratie in de ondergrond kan rechtstreeks gebeuren op de kale grond of kan gebeuren na het aanbrengen van een bedekking zoals dolomietverhardingen, steenslagverhardingen of waterdoorlatende bestratingen.
Wanneer rechtstreekse infiltratie niet mogelijk is, kan infiltreren in een open of ondergrondse voorziening.
Indien er voldoende plaats voorhanden is, gaat de voorkeur uit naar een open systeem zoals een ondiepe, begroeide infiltratiekom (wadi). Een wadi is een komvormige verlaging in het maaiveld waar water naartoe gestuurd kan worden en waar het kan infiltreren. Een wadi wordt best regelmatig gemaaid, bijvoorbeeld door gebruik te maken van een bosmaaier. Naast maaien is het aan te raden de wadibodem af en toe te verticuteren. Het verwijderen van een sliblaag, het vervangen van de toplaag zijn maatregelen die kaderen in het lange-termijnonderhoud van een wadi en kunnen dan ook nodig zijn om het optimaal functioneren van de wadi op lange termijn te garanderen. Ook grachten kunnen ontworpen worden als infiltratievoorzieningen. Dit kan gebeuren door ze vlak uit te voeren met tussenschotten of andere drempelconstructies tot op zekere hoogte te voorzien.
Ook kan men opteren voor een ondergrondse voorziening, hierbij kan volume gecreëerd worden d.m.v. kunststofkratten. Dit zijn kunststof modules met holle ruimtes en waterdoorlatende wanden.
Foto: infiltratiekrat
Verder bestaan er infiltratieputten waarbij infiltratie gebeurt via de onderzijde en/of zijkant van de putten, direct in de doorlatende lagen. Een infiltratieput is een poreuze, geboorde of gesleufde buis.
Foto: infiltratieput (bron: Toolstation)
De infiltratiekolk is een verticaal element voor regenwater infiltratie, waarbij de onderbak bestaat uit een poreuze, geboorde of gesleufde buis, omwikkeld met geotextiel. De infiltratiebuis een oplossing bij hoge grondwaterstanden, dit is namelijk een horizontaal infiltratie-element.. Om regenwater te kunnen infiltreren wordt meestal vooropgesteld dat de grondwatertafel permanent lager moet staan dan 70 cm onder het maaiveld. Om te weten te komen of aan deze voorwaarde voldaan is, kan de databank van de Databank Ondergrond Vlaanderen (DOV) geraadpleegd worden. Indien er twijfel bestaat omtrent de diepte van de grondwatertafel dan is het aan te bevelen om ter plaatse een boring uit te voeren ter bepaling van de zomer- en wintergrondwaterstand. Ook moet de doorlatendheid van de bodem meer dan 0,4 m/dag zijn. Dit maakt leem, klei en zware klei ongeschikt voor regenwaterinfiltratie. Een infiltratievoorziening mag ook niet worden aangelegd in een beschermingszone 1 en 2 van een drinkwaterwingebied.